ในบทความที่ 1 เราอาจจะคุ้นเคยกับคำว่าภาษาศาสตร์เปรียบต่างแล้ว มันมีชื่อเรียกว่า Contrastive Analysis หรือ CA ศาสตร์นี้ศึกษาเพื่อป้องกันข้อผิดพลาดในการเรียนภาษาที่สองใช่ไหมล่ะครับ ซึ่งข้อผิดพลาดอาจเกิดจากความเคยชินในการใช้ภาษาแม่ก็เป็นได้ ดังนั้นจึงต้องเปรียบเทียบภาษาแม่กับภาษาที่สองเพื่อป้องกันไม่ให้เกิดข้อผิดพลากดังกล่าว
ต่อมาจึงมีคนเสนอแนวคิดว่าแทนนที่จะป้องกันข้อผิดพลาด เรามาดูสิ่งที่ผู้เรียนใช้กันผิดๆ ดีกว่า จึงเกิดเป็นศาสตร์ Error Analysis แต่มีปัญหาคือผู้เรียนมักหลีกเลี่ยงข้อผิดพลาด และเลือกใช้สำนวนที่ใกล้เคียงกัน จึงทำให้ไม่สามารถมองเห็นภาพรวมทั้งหมดได้ การศึกษาข้อถูกของผู้เรียนจึงสำคัญด้วย
นอกจากการศึกษาข้อผิดข้อถูกแล้ว SLA ได้เกิดขึ้นโดยเน้นไปที่การศึกษาภาษาระหว่างกลาง (Interlanguage : 中間言語)
ภาษาระหว่างกลางไม่ใช่ทั้งภาษาแม่ (L1) และภาษาที่สอง (L2) แต่เป็นภาษาของผู้เรียน L2 ในขั้นที่ยังไม่พัฒนาเป็น L2 กล่าวคือยังใช้ความคุ้นเคยจาก L1 มาใช้ในการเรียน L2 อยู่นั่นเอง
แล้วก็มีบุคคลหนึ่งที่จะแนะนำให้รู้จักครับ ก็คือ Noam Chomsky นั่นเอง นี่คือภาพจาก Wikipedia
(ชื่อจำยากครับ อย่าเขียนเป็น Chom Noamsky นะ ผมเอาไปเสิร์ชในอากู๋มาแล้ว งงเลย55555)
อาจมองได้ว่า ทฤษฎีนี้มีส่วนสำคัญในการเรียนรู้ภาษาใหม่ๆ ได้ครับ ผมคิดว่าถ้าเราศึกษากลไกการทำงานของสมองในด้านการเรียนรู้ภาษาแล้วละก็ อาจจะทำให้เกิดวิธีการเรียนรู้ภาษาที่สองที่มีประสิทธิภาพยิ่งขึ้น แต่ผมก็ไม่รู้ว่ามีการศึกษาในด้านนี้หรือยัง หรือว่าศึกษากันไปถึงขั้นไหนแล้ว ใครรู้ก็คอมเม้นต์มาบอกได้นะครับ
จะว่าไปเมื่อวานเป็นวันเสาร์ที่ 2 กุมภาพันธ์ เป็นวันที่ผมไปสอบข้อเขียนทุนรัฐบาลญี่ปุ่นครับ มีบทอ่านหนึ่งน่าสนใจมาก เป็นบทอ่านเกี่ยวกับการเรียนรู้ภาษานี่แหละครับ เขาบอกว่ามนุษย์จะเข้าใจความหมายของคำศัพท์คำหนึ่งได้ด้วยการลำดับเหตุการณ์หลายๆ เหตุการณ์ในความทรงจำครับ มีตัวอย่างที่วา่คนญี่ปุ่นเมื่อเกิดมาได้ยินคำว่า やわらかい ตอนเป็นเด็กเล็กถึงแม้จะได้ยินมา แต่ก็ยังไม่เข้าใจความหมายหรอก พอได้ยินผู้ใหญ่พูดในหลายๆ สถานการณ์ เช่น คนนั้นให้ความรู้สึก やわらかい ขลุ่ยนี้มีเสียง やわらかい และแสงแดด やわらかい พอได้ยินแล้วสมองก็จะประมวลผลแต่ละเหตุการณ์ในความทรงจำครับ แล้วก็เข้าใจความหมายจนถึงขั้นแยกว่าแต่ละบริบท คำว่า やわらかい มีความหมายต่างกันอย่างไร ในทางกลับคนญี่ปุ่นที่เรียนภาษาอังกฤษ ถึงแม้จะอ่านจากหนังสือเรียน และเปิดพจนานุกรมมาด้วย ก็ยังเข้าใจความหมายของคำศัพท์คำหนึ่งได้ไม่ดีพอ นั่นเป็นเพราะยังมีความทรงจำที่เกี่ยวข้องกับคำศัพท์คำนั้นไม่มากพอครับ
จากบทอ่านนี้ ผมได้เรียนรู้ว่าสอมงของคนเรามีความสามารถในการเรียนรู้ภาษาอยู่ บทอ่านนี้ได้ยกตัวอย่างที่สัมพันธ์กับทฤษฎีนั้นครับ แล้วผมก็ตระหนักได้ว่าในการเรียนภาษาที่สองนั้น สภาพแวดล้อมรอบตัวก็เป็นสิ่งจำเป็นครับ สภาพแวดล้อมที่มีการใช้ภาษาที่สองรอบตัวทำให้เราเกิดการสั่งสมความทรงจำที่เกี่ยวข้องกับภาษานั้นๆ ทำให้สมองเกิดการประมวลผลให้เราเกิดความเข้าในคำศัพท์ต่างๆ ได้เป็นอย่างดี
สำหรับคนที่งงว่าบทอ่านนั้นเป็นยังไง ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะหาบทอ่านที่เหมือนกับกับที่อยู่ในข้อสอบเป๊ะๆ ได้จากไหน แต่ผมก็เจอลิงก์ที่มีการยกตัวอย่างเกี่ยวกับคำว่า やわらかい เหมือนในข้อสอบเลยครับ เชิญอ่านได้ตามลิงก์นี้ครับ
http://subaru-ss.jp/wp-content/uploads/2016/03/%E5%B8%8C%E6%9C%9B%E3%83%B6%E4%B8%98_%E5%95%8F%E9%A1%8C.pdf
https://cds190.exblog.jp/3408644/
เอาละ ผมขอจบการเขียนบล็อกนี้ไว้แต่เพียงเท่านี้ครับ ขอบคุณสำหรับคนที่อ่านมาถึงตรงนี้นะครับ
เสียดายลิงค์บทอ่านหมดอายุแล้ว...อดอ่านเลย น่าสนใจมากค่ะ
ตอบลบ